Kokon ban....

     Lahat tayo ay nagdaan sa pagdrowing. Mula ng maliit pa tayo, naging bahagi natin ang pagsusulat, at ang umpisa'y tila kalahig- manok, hanggang sa tayo ay matuto. Sa kindergarten pa lang, tinuturuan na tayo magsulat sa papel at kasabay nito ang pag-do-drowing. Madalas tayong masita, kasi, ginawa natin papel ang dingding ng bahay: puro linya, me bilog, bulaklak, taong tingting, araw, ibon na hugis puwet na baligtad.....

     Sa amin nuon, napagalitan ako kasi pentel pen pa ginamit ko. Me crack yung dingding, at ginuhitan ko ito. Ginawa kong kidlat. Ayun, tinamaan ako ng mag-asawang kidlat na palo sa wet-pu. Hanggang nagumpisa akong mag-aral at natutong gumamit ng kokon ban. 'Wag mong sabihing di mo alam ito. Ganito naman ang tawag natin sa papel di ba, kokon ban. Oo, coupon bond o tawag ng ibang sosi, typewriting paper. Sosi, kasi yun mga babae kong kaklase  nung elementary ay yun ang tawag nila. Kaming mga lalake, kokon ban.

     Iba't ibang klase ang papel na kokon ban. Nung panahon ko, madami na ito, pero gustong-gusto ko yun makinis na makapal. Corona ata yun? Kasi, ang pinapagamit sa akin ng nanay ko, yun manipis na papel at mukhang madumi. Pero kahit ano pa, mas masarap mag-drowing dito kesa dingding o notebook. Kukuha ako ng isang larawan, at babakatin ko sa kokon ban. Gawa ako ng mukha,  hayop, at minsan, gumawa ako ng hubad na babae. Ayun, halos bigtiin ako ng nanay ko.....

     Me papel ang papel sa buhay ng isang artist. Dito nabubuo ang mga ideya na naglalaro sa malikot niyang imahinasyon. Ang pinasikat na kantang Hey Jude ng The Beatles ay sinulat sa kapirasong papel, yung me guhit pambata para tuwid ang sulat. Ang mga obra ng mga maestro ay nagsimula sa paggawa ng doodles o thumbnails sa kapirasong kokon ban. Sa kokon ban nabubuo ang isang ideya, at kung sa tingin ng artist na hindi akma ang ginawa niyang ideya, lulukutin niya ito ng lukot na lukot, at kapag lumambot na ay dadahin niya ang papel at gagamitin sa inidoro.........

     Ngayon, sari-saring kokon ban ang mabibili mo. Madaming papel, me construction paper sa paggawa ng crafts. Me drawing pad, oslo, waterclor paper, acid free paper, computer paper, white wove, onion skin (bat alang tomato skin?), tracing paper at marami pang iba. Isang klase ng papel, para sa isang klase ng gawa. Ang pinagpunit-punit na dyaryo na papel din at ang tawag ay newsprint ay maaring pagdikit-dikitin at gumawa ng isang paper mache o dili kaya, isang maskara. Andyan pa din si kokon ban, loyal at handa na gamitin siya bilang isang panimula sa isang ideya, o pede din gamitin sa inidoro.

     Katulad ng lapis at ng brotsa, ang tao ay isang papel. Manipis. Madaling masaktan. At kapag binayo ng todo-todo, napupunit, nawawarak. Madaling malagyan ng dumi, at kapag nalagyan ang kokon ban ng dumi, kapuna-puna kaagad, kasi, amputi ba naman ni kokon ban. Pag nalukot, kahit plantsahin mo, mababanaag pa ang dating lukot. Pag nabasa, dapat kang hinay- hinay sa pag-alsa, kundi, masisira ito .(Kaya kung me kilala kang basang-basa na ang papel sa buhay mo, 'wag mo ng patulan at masisira yung taong yun.) Hindi natin maiwasan ang mga pagsubok, trahedya, mga badtrips at hassles. Kasama sa buhay yan. Pero kagaya ng kokon ban, dapat tayong handa: handang gamitin ng Maykapal, handang madungisan, handang malukot at handa rin naman maging bahagi sa isang ideya para sa isang ubod na gandang Obra. Yung papel na ginamit ng Beatles sa Hey Jude ay isinali sa isang auction at ito'y nagkamit ng napakataas na halaga!!! Papel na gawa ng tao nguni't  nagmula sa isang punong kahoy na ginawa naman ng Maykapal.Oo, kokon ban, simple lang pero andaming papel sa buhay ng artist at sa buhay ng tao. Kaya nga ang tao, pag panay paporma, ang tawag, mapapel. Ikaw, kung ika'y isang kokon ban,  ano ba ang papel mo sa mundo? Pang obra maestra ba, o pang-inidoro?