Que Horror!!!!!!

     " Habang tahimik na gumagawa ng isang dibuho, napansin niyang tila may mga matang nakatingin sa kanya. Siya lamang ang tao sa lumang bahay, at napakatahimik ng paligid, palibhasa ay oras ng siyesta, at ganun naman sa probinsiya kapag patay na oras. Nguni't patuloy siyang naabala sa kanyang obra, dahil tila may mga yapak naman siyang naririnig. 'Creakkkk....(langit-ngit ng sahig na kahoy)....creak..." May naglalakad sa likod ko!!!! "

     Bago pa mapunta sa kung saan sa kwentong ito, baka magtaka kayo. Horror? Opo. Artist? Opo. Buhay Katoliko? Opo. Ba't me horror? Kasama po yan sa buhay...subukan niyong mag-asawa.....ooooppppsss....mahal na mahal ko po ang asawa ko. Sadyang matabil lang po ang dila ko.

     Matagal akong nanirahang mag-isa sa isang lumang bahay. Naitayo ito nuong 1950. Tumira ako dun mula 1997 hanggang 2007. Bahay ito ng mga lolo at lola ko sa ama. Higanteng bahay, up en down. Bulok na. Gaano kalaki? Ang lupa ay 1,000+ square meters, at ang bahay ay may floor area na mahigit 500 metro kwadrado (taas-baba). Dun ako sa taas, dahil sa baba ay paupahan sa mga opisina. Sa taas ay may 5 kwarto at ako lamang ang nakatira dito. Parang isang pirasong palito sa loob ng bahay posporo-kakalog-kalog.

Kuha ito sa probinsiya ng Cotabato nuong 1998

     Siyempre, nung bago pa lang akong naninirahan dito, medyo nanibago, kinilabutan. Lalo na kapag gabi at black-out, nguni't unti-unting akong nasanay, at dumaan ang taon, kahit walang kuryente, kabisado ko na ang paikot- ikot ng hindi kakapa sa dilim. Mayroon akong nilagay na imahe ng Sacred Heart, at nilagyan ko ito ng vigil lamp; yun bang kukurap- kurap na bombilya na kulay pula. At meron din estatwa ng isang Santa, si Santa Teresa. Pero luma na ito, kasinlaki ng batang 12 anyos, basag ang mata at nakaluwa na. Antik daw ito, at pag-aari ng simbahan, pero mukhang nalimutan na ata. Nilagay ko ito sa tabi ng Sacred Heart.

     Sa isang bahagi ng bahay, tapat ng sala, me azotea o terrace. Doon ako naka puwesto, habang nagpipinta o drawing. Maganda ang puwesto: malaki ang pinto sa balkon, matatanaw mo ang plaza sa labas. Kaya araw-araw, andun ako gumagawa. Umaga, hapon, minsan inaabot ng hatinggabi. Pero isang araw, habang ginagawa ko ang isang painting na kinopya ko sa isang German Artist na si Spitzweg, ako'y balisa. Bagamat walang kaba at wala naman akong iniisip, tila may nagoobserba sa akin. Tumingin ako sa likod, andun pa rin ang santa at ang imahe. Nang bandang alas 2 ng hapon, nagsimula akong makarinig ng mga yapak. At dun tumindig ang balahibo ko at buhok sa may batok. Me naglalakad.... Tinitigan ko: Wala akong makita ngunit nadidinig ko ang yapak, naglalakad sa sala. Hala....lahat ng Aba Ginoong Maria, Ama Namin, halo-halo ng dasal!!!! Matinding takot ang nadama ko at tutoo pala na yung gusto mong tumakbo pero di ka makaalis-yung frozen ka! Pati na ang Santa Clarang pinong-pino eh napakanta ako.......





     Ilang sandali lang yun, pero para bang ubod ng tagal. Nang humupa na ang takot ko, tumigil ako sa paggawa. Pumunta sa harap ng Sacred Heart. Nagdasal. At pumasok sa isipan ko ito: Kung minsan, kumpyansa na tayo sa ating buhay. Kampanante at trabaho lang ng trabaho. Walang napapansin. Walang kasing may sakit, maayos naman ang lagay ng pamilya, kaya ayun, naka focus lang sa trabaho. Pero meron mga nangyayari na di natin nakikita. Sinabi  ni San Pablo na may kalaban tayo, mga espiritong di natin nakikita. Kaya naging isang paalala ito sa akin. Humingi ako ng proteksyon sa Panginoon. Proteksyon sa mga masasamang espirito. Hindi natin masyadong binibigyan ng emphasis ang mga bagay na ito ngayon dahil hindi na panahon nila Conan d Barbarian. Pananhon na ng laftaf, ng MP4, ni Lady GAga. Pero tutoo, andyan sila, patuloy na nagbibigay kaguluhan sa tao.

     Hindi ko nais bigyan ng focus o attensyon ang mga Diyablo. Pero dapat din natin alalahanain na mismong si Hesus ay nagbabala sa atin dito. Ano ang pinakamainam na panlaban sa kanila? Pagdarasal, pagaayuno, pagpapanatiling nasa grasya ng Panginoon. Natakot ba ako? Oo nung umpisa. Ngayon, hindi na.Sapagkat alam kong kahit anong panakot ang gawin nila, hindi sila mananalo sapagkat matagal na silang tinalo ni Hesus sa Kalbaryo.Kaibigan, huwag kang matakot. Kapiling natin si Hesus palagi..

     Siyanga pala, natapos ko ang painting na ginagawa ko nuon. Binigay ko sa kapatid ko bilang pasalubong. Ang bahay? Naibenta na ng tatay ko nuong 2009. Pero walang tumira sa itaas. Nasa baba lang ang mga umuupa. At kapag gabi daw, sabi ng mga kakilala ko, may nakikita silang nakatayo sa azotea kahit hatinggabi na.........